انسان به امید زنده است

هفته گذشته را بیشتر در جلسات مختلف گذراندم. چند جلسه در مورد جشن سالیانه راهنمایان گردشگری سراسر کشور و کمکی که من ودوستانم میتوانیم به مدیریت برگزاری جشنواری کنیم و دو جلسه در مورد شرکت خودمان.

در مورد جشن خوشبختانه گوشه کوچکی از کار را دست گرفتیم و سهم کوچکی در برگزاری آن داریم .البته امیدوارم که هوا اجازه برگزاری مراسم را بدهد.

در مورد شرکت هم خوشبختانه بعد از چهار ماه فعالیت، تراز مثبت اقتصادی و پیدا کردن یکی دو منبع خیلی خوب برای تهیه اجناس ما را به آینده کاری آن بسیار امیدوار کرده. هرچند تا یکسال اینده نمیتوان انتظار برگشت سرمایه یا سود چندانی داشت اما هر چه باشد سرمایه گذاری سود آوری خواهد بود.

در باره الی را خیلی ها دیده اند . بیشترین چیزی که در آن فیلم و البته " رمان سیمای زنی در میان جمع "  هاینریش بل که اعتقاد دارم این فیلم از این کتاب الهام گرفته،من را آزار داد نشان دادن چهره غیر واقعی فرد به نزدیکترین دوستانش بود . اصلا کاری به این ندارم "ژاله " بسیجی بود یا نبود . آنچه که بیشتر از هر چیزی آزار دهنده بود گفته های حسین شریعتمداری در سیمای دولتی ایران بود که بطور علنی "ژاله " را به خبر چینی وجاسوسی وآدم فروشی متهم کرد وگفت او خبرهای خوبی برای ما می آورد . این را که شنیدم انگار خررررررررررررددددددد شدم ...