من کی هستم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

۱- دکتر( برادرم) زنگ میزند به من ومیگوید در مورد یکی دیگر از برادران. با سومی حرف میزنم و راهناییش می کنم. مشکل تا حدود زیادی حل میشود.

2- دکتر قصد سفر به خارج از کشور را دارد با شریک تجاری اش. شب به خانه ما می آید و کل داستان شراکتش را با جزیات مینویسد و بعد میگوید اگر اتفاقی افتاد وبرنگشتیم تو مسئول انحصار وراثت واینها هستی

3- نیلوفر از کنگاور خبر می دهد که با پدرش دعوا کرده. زنگ میزنم وسعی میکنم راضیش کنم که به خانواده و پدر ونامادریش احترام بگذارد. فردایش خبر میدهد که تا حدود زیادی ارام شده واوضاع رو به راه است.

4- هاله از بیماری خودش وبرادرش میگوید و بخشی از داستان زندگی شخصی خودش. سعی میکنم هم همدردی کنم وهم همفکری برای حل مشکلش...

5- دکتر زنگ می زند ومیگوید که همسرش ( که صاحبکار من هم هست) تصادف کرده و در خانه گریه می کند. می توانی کاری کنی؟ زنگ میزنم و دلداری می دهم وآخر با خنده وخوشی داستان تمام میشود.

.

.

.

.

.

.

.

.....

من اما با همه اینها در کار خودم مانده ام. مانده ام که این چه کاری بود که علی رغم میل باطنی ام انجام دادم؟ و بدتر اینکه چرا اصرار بر ادامه وانجام آن دارم. مانده ام در گل که نمیتواند نه پیش برود ونه پس. البته پسمان که زده اند وحالمان را گرفته اند.

حتی حافظ هم سر به سرمان می گذارد. در چنین حال وروزی  از هاله میخواهم برود در خود حافظیه در شیراز واز همانجا برایم فال بگیرد. میدانید چه آمد؟ نه میدانید؟ آمد...:

روزهجران وشب فرقت یار آخر شد

زدم این فال و گذشت اختر وکار آخر شد

آن همه ناز وتنعم که خزان می فرمود

عاقبت در قدم باد بهار آخر شد

شکر ایزد که به اقبال کله گوشه گل

نخوت باد دی وشوکت خار آخر شد

صبح امید که بد معتکف پرده غیب

گو برون آی که کار شب تار آخر شد

آن پریشانی شبهای دراز وغم دل

همه در سایه گیسوی نگار اخر شد

باورم نیست ز بدعهدی ایام هنوز

قصه غصه که در دولت یار اخر شد

ساقیا لطف نمودی قدحت پر می باد

که به تدبیر تو تشویش خمار اخر شد

درشمار ارچه نیاورد کسی حافظ را

شکر کان محنت بی حد وحساب اخر شد

.....

اینهم از پوزخند جناب حافظ به بنده...

حالم خوب نیست . با خودم به شدت درگیرم...